نمايش علني كشتار زنان يك آسيب جدي به جامعه است | زنان به قتل رسيده اسم هم ندارند
55 آنلاين:كلي سرچ كردم تا اسمي از قرباني زن كشي اهواز پيدا كنم، به قول شيما قوشه(وكيل) خيلي از زنان كشته شده اسمي ندارند انگار!
نمايش علني كشتار زنان يك آسيب جدي به جامعه است | زنان به قتل رسيده اسم هم ندارند
اخيرا درباره خودسوزي ها كه اخبار مختلف ده سال اخير رو جستجو ميكردم، متوجه همين اتفاق شدم؛
" زني در مشهد توسط شوهرش ...."
" زني در بيرجند توسط برادرش...."
"دختري در اهواز توسط شوهر...."
" زني در سيستان توسط پسرش..."
و هزاران زن در هزاران نقطه، بدون اسم و نام و نشان.... گويا تنها دليل انتشار اين اخبار "رعب افكني براي زنان و مداومت به سكوت" است.
با انتشار عكس سربريده، بر اين رعب افكني دامن زده ميشود. هدف از كشتن هر زني، تحت عنوان "مجازات" و "بي عفتي" يا "مهدورالدم" بودن، و نمايش علني آن بايد به عنوان يك آسيب جدي اجتماعي سريعا بررسي بشود و راهكار جامعه شناختي- روان شناختي و حقوقي از سوي متخصصين امر ارائه شود.
به گمانم زمان بسنده كردن به واي و افسوس و انتشار تيتر خبر بايد به سر آمده باشد؛ ما نيازمند مطالبه جدي و اقدام فوري هستيم. زناني كه در برابر خشونت خانگي و آزار و اذيت نزديكانشان ايستادگي مي كنند، حتي راه فرار هم ندارند.
مقالات بيشتر:وكيل خوب در اروميه
از هر جاي دنيا كه شده بازگردانده ميشوند تا مجازات شوند. تا توسط شوراي گردن زني خانوادگي شان، در غياب دادگاه و قانون عادلانه و بي طرف، برادرها و شوهرانشان نقش دادگاه و بازپرس و دادستان و شعبه اجرا رو بازي كنند و امن ترين نقطه جهان كه خانه بوده براي اين زنان، تبديل به قتلگاه شده!
امروز زني از اكوادور بهم پيام داد؛ شوهر، فرزندش را اذيت و آزار كرده، در حاليكه مراحل دادرسي كيفري را در دادگاه طي ميكند، پاسپورت و مدارك هويتيش توسط شوهر آزارگر جلب شده، و او و فرزند كوچكش در آن كشور گير افتاده اند! حتي نمي تواند به خانه اش برگردد.
يكي از مددجويان خانه امن كه زني ست ۳۵ ساله، از روز نخست اسكانش در خانه امن تا حالا، در هر ديالوگ شوهرش با مددكار و خانواده اش يك جمله به وفور تكرار شده، اينكه: "بهش بگين گيرش ميارم، ميبندم به ماشيني كه توقيف كرد، و دور تا دور شهر روي زمين ميكشمش تا عبرت بقيه زنها بشه كه به پليس زنگ نزنن، كه ماشينشو توقيف نكنه كه نگه طلاق ميخوام."
اين يك ديالوگ تخيلي نيست؛ اين جملات نزد مددكار، خواهر زن خشونت ديده و مسئول فني مركز به تكرار ده باره تكرار شده! گاهي يقين پيدا ميكنم كه زنان تا جايي اجازه بروز و ظهور و حضور دارند كه تفكر و فرهنگ مردسالارانه اجازه بدهد. ما تا جايي ميتوانيم حضور داشته باشيم و حرف بزنيم و رشد كنيم كه تفكر و فرهنگ‌غالب تبعيض آميز اجازه بدهد. بدون نام و نشان!
مقالات ديگر:تالار شمال تهران
برچسب: ،